کشتی دست زیرولا

کُشتی های لری حداقل در پنج مورد زیر وجه مشترک دارند:
۱- کلیه کشتی های لری در فضای باز و زمین های کشاورزی و چمن زارهای طبیعی (بدون سنگ و کلوخ) برگزار می شود.
۲- کُشتی ها در هنگام جشن و شادمانی،عروسی و عیدها و فصل برداشت محصول (سرخرمنو) برگزار می شود لذا ساز و دهل ابزار لازم این کشتی هاست.
۳- کشتی ها بدون محدودیت زمانی است .
۴- داوران عمدتا از میان پهلوانان پیشکسوت و ریش سفیدان منطقه انتخاب می شوند.
۵- معمولا هم داوران و هم کشتی گیران با لباس های محلی (شال و ستره و چوغا) درمیدان مبارزه حاضر می شوند.

کشتی دست زیرولا از جمله معروفترین کشتی های محلی لری است که مقررات خاصی دارد. داور مسابقه معمولا از پهلوانان پیشکسوت انتخاب می شود. او حریفان را به میدان مسابقه فرا می خواند. کشتی گیران انگشتان دست خود را به یکدیگر قلاب می کنند . شکل قلاب دست در این کشتی بدین صورت است که هر کدام یک دست از بالا و یک دست از قسمت پایین کمر یکدیگر می گیرند . با فرمان داور کشتی شروع می شود . دو کشتی گیر در همان حالت قلاب در کمر گاهی به سمت چپ و گاهی به سمت راست به کمر یکدیگر فشار می اورند . معمولا فردی که از قد بلندتر و زور و بازوی بیشتری برخوردار باشد برنده حتمی مسابقه است ، زیرا قد بلندتر باعث قفل شدن بهتر دستها به دور کمر می گردد . در صورت جدا شدن دستها به وسیله داور کشتی قطع می شود و دو حریف به حالت اولیه دست زیر و لا کشتی را در وسط میدان پی می گیرند. هر کسی بتواند پشت حریف خود را با خاک آشنا کند برنده مسابقه خواهد بود . چند سالی است که «فت پا» یا در اصطلاح لری «قل پشته» که سابق بر این مجاز نبود به این کشتی افزوده شده است . « پلنگ شکن» یا « شیراشکن» از دیگر فنون متداول در کشتی محلی دست زیرولا است.